“Kudüs mitingi için Konya yollarına düşmüştük. 1978 yılı. Zor’lu yıllar. İsrail’i protesto ediyorduk. O günden bugüne İsrail yayıldı. Filistin büzüldü. Büzüldükçe küçüldü. Nokta gibi. Harita önümüzde. Halkı Müslüman olan ülkelerin toplam asker, polis, güvenlik sayısı ………. milyon silahlı güç. İsrail’in asker sayısı …… bin silahlı güç. “
Ortada orantısız bir mukayese var. Milyon milyon asker, binlerle ifade edilen askerlere karşı mı?Öyle bile değil. Peki ülkelerin askeri güçleri Kudüs, Şam, Kabil, Bağdat, Kamboçya vb. insan haklarının ihlâl edildiği coğrafyalarda seferber edilmezse neden bu güç? Hem çok sayıda askeri gücü konuşlandıracaksın. Hem de ihlâllere karşı bu gücü kullandırmayacaksın. İşte sihir ve sihirbazlık burada hünerini gösteriyor. 27 Mayıs, 12 Mart, 12 Eylül, 15 Temmuz’ları bu şekil üzre yaşadık.
Halkın silahlı gücü olan TSK’ni kontrolleri altında tutan mihraklar, namlularını zalime değil, mazluma çevirmişlerdi. Silahsız halk, silahlı kuvvetlerinin gözünün içine bakar. Namluları kendilerine değil, zalim ve işgalcilere çevirmesini beklerler. Kore’ye gittiğimiz gibi, bir gün Kudüs’ede gidilebileceğini umut ederler. Bu yol ekonomik bağımsızlıktan ve teknolojik gelişmişlikten geçiyor.