Kız kardeş ölünce
İnlerim ince ince
Annemi hatırlarım
Kız kardeşim gidince
Bacım bir liman
Anam bir dağ
Şimdi limansız deniz ortasında
Ve dağsız ovada
Ben yetim ve öksüz
Elbet gelen gider
Haşa isyan ne haddime
Bir ney bir keman teli gibi
Yayılır acılar
İçimde ince ince…

Nejdet Külünk Saat: 17:19

Aliya’yı gördüm düşümde
Ayakta askerlerinin önünde
Emirler veriyor
Bilge kral beni çağırıyor
Gel sen de gel
Gazze’ye yürüyoruz
Bosna’lı Aliya
Ve ben ürkek bir kuş
Kanat çırpıyorum
Tutuyorlar beni
Yakam paçam bağlı
Aliya tut elimi
Ve beni bırakma…

Sağır mı oldum duymuyorum
Kör mü oldum kordayım
Lâl oldum susturuldum
Ellerim el oldu
Parmaklarım bana yabancı
Mektuplarım Gazze’ye gitmez oldu
Kelâmlarım kalemsiz kaldı
Kuyudayım Yusuf’muyum
Gemideyim Nuh’muyum
Bilemedim Rabbim
Secdede Hüseyin’miyim?

Yağmur yağar ıslanırsın
Kar koşar yorulursun
Güneşte ruhunu kurutursun
Irmakları sen kurutursun
Tarlalar sende ölüm bulur
İnsan nasıl insansın
Gözlerin yıldızlara dikili
Korkarım ayaklarının altında isteyeceksin
Bırak yağmurda ıslanayım
Karda tir tir titreyeyim
Yeter ki yıldızlarıma dokunma
Leyla’da benim mecnunda
Ferhat sen ol Şirin’de
Yağmur yağsın ıslanayım
Kasırga vursun akıllanayım!..

Otuzyedi adım
Saydım
Üşenmedim
Duvarlar süslü püslü
Yer adım izleri
Bir volta alanı
Git ve gel
Gel ve git
Ekmek teknem
Ben onu yoğurum
O bani pişirir
Hayat bu
Duvarları süslü püslü
Yer ateş dolu…