Aç kaldım, açıklara daldım
Kendimi Mevlâma saldım
Asmadan üzüm aldım
Kök saldım, köksüzlere bakmadım
Bir fidan gibi, tohum saldım
Yeşerdin, meyveye durdun
Hazırdı senin için yurdun
Bıyıkların terli,

Kelepçeli bileklerim
Yanık yüreklerim
Candarma izin ver
Toprağı küreklerim
Mezarın başındayım
Volta vurulmaz
Giden can gardaşım
O’na doyulmaz
Candarma gölgem gibi
Kelepçeli bileklerim
Yanık yüreklerim
İmam yasin okur
Cemaat kendi tasasında
Ölüm geldi gelecek
Mahkümlar maltada
Ölmek istersin bilirim
Elinde değil…

Ölüm geliyor an be an
Bu ne hâl eski hâl
dönen devran eski devran
Su tası yorgun
Su çeşmesi solgun
ölüm içimizde en diri
Bir anlasak
Ölüm dalga dalga geliyor
Kayıkçı küreği kime çekiyor?!..

Gitme, yanımda kal çocuk her daim çocuk kal

Manolya ağacı gibi beyaz beyaz çiçeklerin açsın

Ihlamur ağacı gibi kokuların saçsın

Vişneye benzetemem seni

Her daim kiraz kal

Mevsimlere dargınım

Mevsimsiz baharların olsun

Ne çabuk unuttuk Kabil de Hikmet Yar

Filistinde Yaser Arafat

Pakistanda Ziya Ül Hak

Bir mevsim gibi avucumuzdan uçup gittiler mi

O rüzgar bizden miydi

Yoksa bize estirilen miydi

Bir yanda Necip

Bir yanda Nazım

Öbür yanda Molla Kasım

Arkalarına saf saf olup

Saflar bizler miydi

Yüreğim yangın yeri

Su dökme istemem

Ruhum öfke deposu

Dinamit koyma istemem

Hep bir şafak vakti geliyorlardı

Kim getiriyordu ve kim götürüyordu

Ömrüm sorular şelalesinde çırpınarak geçti

Tutabilseydim ömrümü her şeyi dondururdum

Geçenler geçti gitti

Kalanlar kaldı bitti

Şimdi bir başka yolculuk var

Ne beyaz mendil ne kırmızı gül

Vedalaşmanın arifesindeyiz

Sırtımda yük sepetim

Koşuyorum,