Makineleşmek istiyordun
topraktan demire kaçarak
şimdi perişan hâline bir bak
kovid mi corona mı
tonlarca ağırlığı olmadan
ve görünmeden
bir bir putları yıkan bu dev
teslim alıyor teslim olmayanları
ezanlar kiliselerde
Kur’an batının meşhur sokaklarında yankılanırken
makineleşmek istiyorum mu diyor
yine Nazım Hikmet’i boşuna mı vermişler
ah Nazım,ah Hikmet
kaçtığın yeter,

Arı ve karıncaları düşündüm. Acaba bu vakitte ne yaparlar. Arı ve karınca beylerine sordum. Bir tuhaf oldular. ”Oyalama bizi” dediler. Sizce doğru bir söz mü?!..
Sonra ateş dumanı çıkardı,

Dünya’yı kendimize hayran bırakabiliriz. Hoyrat bir medeniyet tasavvurundan, hayrat bir medeniyet anlayışına. RUH soframıza hoş geldiniz.
RUH sofrasında metal sesi yok.Derin bir tiyatroyu hayatımızdan çıkardık. Maskesiz bir yeni dünyalıyız.

Birazdan güneşi çamlıca cami kubbesinden uğurlayacağım. Neler mi söylüyor? ”Geleceğim ve beni ezan ile bekle” diyor. Söz, bekleyeceğim ve umutla.
Soframıza kurulduk. Bir mutluluk. Alkış yok. Gösteriş yok, biz beyiz.

Corona bize kendi sesimizi duyma imkânı mı verdi? Zor bir soru. Lâkin, hakikat içinde. Kulakların mı duymuyor bayım. Harun Cansız KBB piridir!.. İnce düşünce bir yerin mi kırılır, ruhun mu arınır?!..

“Hayat: hem yürünülen yoldur, hem taşınan dağ.” Nuri Pakdil ustamız hayatı böyle yorumluyor. Yürümeyenlerde hayat emaresi olabilir mi?!..
“Sivas İstasyonundaydım, Bitlis’ten dönüyordum, ortalık daha tam ağarmamıştı. Çok garip bir ses gibiydi Anadolu.” Nuri Pakdil usta.